aylardır inzivadayım ve aylar süren bir inzivanın, bir kendine gömülüşün böyle nasıl günlere sığıp bozuluşuna akıl sır erdiremiyorum. evet artık bozuldu bu inziva ve yalnızlığım reddedilmiş bir erkek ezilmişliğiyle oturup rakının başına hem içti hem de hüngür hüngür ağladı. ben o yalnızlığa layık olmadığımı düşünüp hüngür hüngür ağladım... yağmur yağıyor...mevsim hayır kış değil...yağmur bize layık olmadığını sanarak oturup ağladı. tanrılar oturup ağladı. çığrından çıkmış bir dönme dolap gibi bütün muhteşemliğimizle bir dev gibi oturup hüngür hüngür ağladık.aforoz edildim...aşk yasak artık bana..bunu bir iyice öğrendim...gece...tuttum duvarda gezen bir böceği öldürdüm... belki seni belki beni; belki de bizi öldürdüm...