Tek kaygım, sıradanlığın içinde yitip kaybolmak. öyle birşeyler yapmalıyım kihergün yaşadığımı hissetmeliyim. bunun için de her gün değişik birşeyler yapabilmeliyim... ama nedir bu? nedir bir insanın hissederek yaşaması? bunca insan nasıl yaşıyor? bu insan selinin içinde kimbilir kaç tanesi mutlu? kaç kişi severek yürüyor bu yolları? yoksa merdivenleri hızlı hızlı yürüyenler mi?
ya ben? ya ben neden böyle ağır ağır çıkıyorum bu basamakları? koşmalı... bir an evvel son basamağa ulaşmalıyım... ya sonra? sonra nereye gideceğim ki? koşarak gidecek bir yerim var mı? nereye gidebilirim ki? ben nereye gidebilirim?
insanını gideceği en son yer neresidir? bir sonu var mıdır bu merdivenlerin? son basamaktayım..ve en son nereye kadar gidebileceğimi düşünüyorum. bunu, bugüne kadar hiç düşünmemiştim. kendimi hiç anlatmadım bugüne kadar doğrusu kendime...düşlerimi bile anlatamadım biliyor musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder